Fotograaf Marc Haers verdiepte zich tijdens een fotoshoot bij de reparatiedienst van DENHAM the Jeanmaker in Amsterdam en kleermakerij voor maatkleding NEW TAILOR in Utrecht in twee heel verschillende werelden. Tijdens de fotoshoot maakte Marc gebruik van de gloednieuwe 105mm F2.8 DG DN Macro Art in combinatie met zijn Sony A7R

Het documenteren van vakmanschap is al zolang als ik me kan herinneren onderdeel van mijn werk. Dus toen ik de kans kreeg om deze gloednieuwe macrolens te testen, wilde ik dat naar een nieuw niveau tillen. Ik ben een rasechte portretfotograaf en daarbij werk ik hoofdzakelijk met de 50mm F1.4 DG HSM Art. Met deze nieuwe lens ging er een heel nieuwe wereld voor me open: ik kon de focus leggen op details waar ik normaal geen aandacht aan zou besteden. Daarom vond ik het zo'n leuk idee om een dag in het leven van de moderne kleermaker in beeld te brengen. Door het contrast tussen ‘herstellen’ en ‘op maat maken’ werd bovendien de tijdloosheid van beide ambachten in kaart gebracht

Ongepolijst versus perfectie

In de reportages over DENHAM en NEW TAILOR zie je een prachtige juxtapositie van ‘grof en ongepolijst’ vs. ‘perfectie’. Maar er is één belangrijke overeenkomst: vakmanschap. Hoe grondiger je het werk van beide merken onder de loep neemt, hoe minder verschillen je ziet. Zowel DENHAM als NEW TAILOR gebruikt nog steeds eeuwenoude technieken, in het ene geval afkomstig uit Japan (boro) en in het andere geval uit West-Europa (maatwerk). Niets is mooier dan wanneer naald en draad volledig in harmonie zijn met de kleermaker en blijkt dat twee dingen die zo totaal anders zijn toch ook zo op elkaar kunnen lijken

Ik herinner me het moment waarop ik voor het eerst bij de hersteldienst van DENHAM kwam nog goed. Ik was verbaasd te zien dat het geen aparte afdeling was. Alle reparaties werden uitgevoerd midden in een van hun flagshipstores. DENHAM is als merk open en rechtdoorzee en dat merk je ook aan de mensen die er werken. De waarheid wordt niet verbloemd en daardoor kunnen alle herstellingen ook voor het oog van alle klanten worden gedaan. Door die oprechtheid en eerlijkheid ontstond de mogelijkheid om hun werkwijze op dezelfde manier vast te leggen. De grove stiksels, het ‘gevoel’ dat de medewerkers leggen in het herstellen van de spijkerbroeken. Zoiets zie je zelden midden in een winkel. Daardoor voel je als fotograaf ook de vrijheid om onderdeel te worden van hun proces.

Traditioneel vakmanschap

Loop je bij NEW TAILOR binnen, dan merk je meteen dat het daar anders is. En dan heb ik het over de manier waarop je daar wordt begroet, behandeld en geholpen. Je ziet dat het een kleermakerij is, maar het voelt alsof je op bezoek gaat bij een goede vriend. Als je om je heen kijkt, begin je langzaam maar zeker te begrijpen hoe dat komt. Door het oog voor detail en de warmte van de medewerkers ontstaat een ‘huiselijk’ gevoel. Alles straalt comfort uit door de manier waarop de winkel ingericht is, van de begane grond waar klanten worden opgemeten tot aan de derde verdieping waar de laatste hand aan de kledingstukken wordt gelegd. Door de enorme precisie waarmee het werk wordt uitgevoerd, ontstaan de prachtigste composities. Opmeten, de perfecte lijn creëren, de stof op precies de juiste manier knippen en als laatste de slotfase waarin al dit vakmanschap samenkomt. Dat is waar ik me bij het fotograferen op wilde richten.

Inzoomen

Het voelde alsof de lens me uitdaagde om de wereld eens door andere ogen te bekijken, om in te zoomen op de details die ik meestal juist wegliet om het grotere geheel in beeld te brengen. Daardoor richtte ik me op zaken waar ik normaal geen aandacht voor heb. Het was leuk om eens mensen vast te leggen terwijl ze aan het werk waren, omdat dit om een ander soort concentratie vroeg. Het was volledig nieuw voor me om een proces van zo dichtbij mee te maken

De perfecte foto

In deze nieuwe wereld van hypergedetailleerde fotografie was ik onder de indruk van de scherpstelling. Ik maak normaal nooit macrofoto's en ik was dan ook heel blij met de enorme precisie van de scherpstelring bij het fotograferen van extreem dichtbij. Het was nooit een probleem om het juiste beeld te kiezen en perfect scherp te stellen. Ik kwam in een soort flow terecht waarbij ik alleen nog maar bezig was met het maken van de perfecte foto in plaats van vast te leggen wat ik zag. Hoe langer ik bezig was, hoe leuker ik het begon te vinden.

Het grotere geheel

Toen ik eenmaal gewend was aan de macromogelijkheden van de lens, vond ik het tijd worden om de lens eens op de proef te stellen. Te kijken of deze lens de perfecte allrounder kon zijn. Ik nam een stapje terug en begon het soort foto's te maken dat ik normaal gesproken maak. Een breder scala aan foto's. Portretfoto’s en foto’s van het grotere geheel.

Ik was zwaar onder de indruk van de lens. De detaillering was verbluffend. Ik beoordeelde de foto's kritisch op alle aspecten die ik belangrijk vind bij een goede portretlens. De details, de verwerking van hooglichten, het microcontrast en de weergave van de huid waren net zo goed als bij de lenzen die ik gebruik. De 105 zit vol verrassingen en langzaam maar zeker begon ik mijn mening over macrolenzen in het algemeen te herzien

In de praktijk

Laten we het eens hebben over de praktische kant van de lens. De lens was licht en makkelijk om mee te werken. Ik ben niet iemand die erg op de specificaties let, maar ik vind het heel belangrijk dat de apparatuur die ik gebruik prettig is om mee te werken. Ik houd er niet van als de lenzen waar ik mee werk mijn camera zwaar maken. Bij deze lens merkte ik soms niet eens dat-ie op de camera zat. Hij was perfect in balans met de Sony A7R4 en ik heb niets te klagen over de gebruiksvriendelijkheid.

Het was een fijn idee dat ik in situaties met weinig licht foto's kon maken bij maximale lensopening zonder dat ik bang hoefde te zijn dat dit ten koste ging van de scherpte. De ruimtes waar de fotoshoots plaatsvonden waren redelijk donker met kunstlicht. Dat vergde veel van mij en de camera en dat moest de lens goedmaken.

Conclusie

Ik had niet verwacht dat deze lens zo revolutionair zou zijn. Hij is licht, makkelijk in gebruik en allround en heeft mijn mening over macrolenzen echt veranderd. De volledige shoot draaide rond vakmanschap (kleermakerijen). De manier waarop SIGMA zijn lenzen maakt, vergt ook vakmanschap. Bij het ontwikkelen van zijn lenzen wordt gekeken naar de behoeften van fotografen en in dit geval is gezorgd dat de lens voor zowel dichtbij als veraf kan worden gebruikt. Dit kon wel eens de perfecte allrounder zijn. En dat zegt veel uit de mond van een portretfotograaf.