OVERGANGSSTATEN

In de fotografie van Ola Rindal lijkt alles voortdurend op het punt te staan te verdwijnen. Door een rauwe, maar verfijnde en gelaagde esthetiek ontstaat een poëzie van het alledaagse, doordrenkt met een subtiele melancholie.

Zijn beelden kunnen op het eerste gezicht toevallig lijken – alsof iemand met zijn eerste camera per ongeluk een gelukstreffer maakt. Maar bij nadere inspectie onthullen ze een kunstenaar die zijn vak en intentie volledig verstaat en beheerst. In de vluchtige en toevallige aard van het dagelijks leven ontdekt hij verborgen momenten en transformeert hij ze in beelden van mysterieuze schoonheid.

Ola’s reis naar de fotografie begon met een gestolen sleutel en een geleende camera. De sleutel was van de donkere kamer op zijn school; de camera behoorde toe aan zijn vader. Opgroeiend in Lillehammer, op het Noorse platteland, was er weinig anders te doen. Dus experimenteerde hij met vrienden in de donkere kamer en fotografeerde hij voor de lol met de camera van zijn vader.

"Zo werd ik gegrepen door de fotografie," vertelt hij wanneer we hem in januari 2025 spreken over zijn beelden, geschoten met de BF-camera. "Ik was vrij verlegen en fotografie werd mijn manier van communiceren. In het begin was het een manier om dingen eruit te laten. Maar na verloop van tijd besefte ik dat fotografie gaat over iets vertellen over mijn wereld en hoe ik die zie."
 

Wanneer hem wordt gevraagd hoe hij zijn beelden ordent voor een tentoonstelling of boek, geeft hij aan niet zozeer in termen van verhalen te denken. Voor hem draait het meer om het creëren van een ritme. Zijn werkwijze lijkt op het samenstellen van een dichtbundel. "Het gaat om het oproepen van een gevoel. Door de beelden op een bepaalde manier te rangschikken, componeer je eerder een sfeer dan een narratief." 

Vandaag de dag woont Ola met zijn gezin in Parijs en werkt hij in opdracht voor grote modemerken en tijdschriften. Maar zijn ware vreugde vindt hij in het vastleggen van de alledaagse wereld – of dat nu de straten van Parijs of Tokio zijn, of het besneeuwde platteland van Noorwegen.

Wat zoekt hij precies wanneer hij fotografeert? Ola: "Echte momenten. Ik wil dat er iets gebeurt dat ik interessant vind. Zoals een vogel die op een tak landt, een klein lichtje op een muur, of een hert dat plotseling verschijnt in een open plek, waardoor er een magische sfeer ontstaat. Ik zoek naar dingen die maar één keer gebeuren."

Dit zijn momenten die, in zijn ogen, een gevoel van mysterie hebben. Hij zegt dat hij zich vaak aangetrokken voelt tot “de ruimtes ertussenin” en voegt toe dat voor hem schoonheid vaak “heel dicht bij het lelijke ligt”.

Uiteindelijk draait de fotografie van Ola Rindal om een bepaalde spanning – beelden creëren die vragen oproepen in de geest van de kijker. Het gaat om de fascinatie die beelden of kunstwerken kunnen opwekken, waardoor we het alledaagse op een iets andere manier zien.