NEW YORK ENIGMA

Het stel Sarah van Rij en David Van Der Leeuw creëert dromerige werelden binnen de artistieke tradities van het surrealisme, maar in een geheel eigen en onmiskenbare stijl; elegant en filmisch. Hun beelden dragen bovendien een subtiel gevoel van mysterie met zich mee.

De foto’s van Sarah en David hebben een filmisch, collageachtig karakter, niet zelden tot stand gebracht door onderwerpen vast te leggen die vervormd worden in reflecterende oppervlakken, of door hun eigen schaduwen te gebruiken om een scène te vervormen of juist te verhullen. Ze voelen zich aangetrokken tot de visuele dichtheid van grote steden en hebben recentelijk twee boeken gepubliceerd, één als persoonlijk project over New York, de ander in opdracht van Louis Vuitton, met beelden uit Seoul.

De bij dit blog gepubliceerde foto’s zijn gemaakt in december 2024 in New York. Ze zijn uitsluitend tot stand gekomen met in-camera effecten.

“In onze straatfotografie richten we niet zomaar de camera op een onderwerp en drukken af,” legt David uit. “We proberen echt iets anders te creëren, iets dat de surrealistische kwaliteiten van het leven benadrukt.”

Voor Sarah en David draait fotografie om sfeer en het openlaten van ruimte voor de verbeelding van de kijker. “Toen ik begon,” vertelt Sarah, “was ik enorm gefascineerd door kleur, en dat ben ik nog steeds. Kleur kan echt een bepaalde sfeer neerzetten.” Voor haar is kunst iets waar ze instinctief naartoe wordt getrokken: “Wanneer ik een kamer binnenloop en geraakt word door een kleur, een vorm of een gezicht, dan ga ik aan…”

Wat hun foto’s interessant maakt, gaat verder dan techniek en apparatuur. “Voor ons draait het absoluut niet om techniek,” benadrukt David. “We passen nooit trucjes toe,” voegt Sarah toe. “Sommige mensen denken dat we dubbele belichtingen maken of achteraf softwarematige trucjes toepassen, maar dat doen we nooit. Al onze foto’s ontstaan in de camera zelf.”

“Veel van onze beelden zijn volledig ongepland,” zegt David. Voor hun werk met de Sigma BF-camera gingen ze in New York op pad, dichtbij elkaar maar zonder exact dezelfde plekken vast te leggen. Aan het eind van de dag bekeken ze hun foto’s, maakten selecties en stelden alles samen.

New York is een stad die ze goed kennen en waar ze steeds naar terugkeren, nadat ze er in totaal zes maanden verspreid over twee jaar hebben gewoond. Hun nieuwste boek, Metropolitan Melancholia, is ontstaan uit hun tijd in de stad. “We voelen ons hier heel erg thuis,” vertelt David. “New York heeft een sterk gevoel voor art direction. De kleuren van New York en het licht zijn zo ontzettend mooi.”

“Het is een unieke stad waar zoveel mensen naartoe zijn gekomen om een nieuw leven te beginnen en New Yorker te worden,” zegt Sarah. “Dat idee roept voor ons een heel interessant gevoel op.”

Een essentieel aspect van New York in hun fotografische benadering is het filmische karakter van de stad. Ze zijn beiden gefascineerd door film en noemen Alfred Hitchcock, John Cassavetes, Roman Polanski en Michelangelo Antonioni als enkele van hun vele inspiratiebronnen. Deze obsessie is terug te zien in hun werk, waarin ze met één enkel beeld een verhaal weten te vertellen.

Sarah en David zijn autodidactische beeldmakers. “Geen van beiden heeft een formele opleiding in fotografie of kunst gevolgd,” zegt Sarah. “We hebben allebei onze eigen weg gevonden.”

Als kind groeide Sarah op met film en cinema; haar moeder zorgde ervoor dat ze in aanraking kwam met de klassiekers. David werd grootgebracht in een kunstzinnig huis, met een vader die schilder was.

Beiden zijn kinderen van de jaren ’90 en de vroege jaren 2000, een tijdperk van snelle veranderingen, met de opkomst van het digitale tijdperk en de toenemende toegang tot beeldcultuur via platforms als Tumblr en Flickr. Die periode “was een heel belangrijk moment voor mij,” vertelt Sarah. Toen begon ze haar eigen plek in de visuele wereld te vinden. “We kregen onze eerste telefoons met camera’s, en ik fotografeerde alles om me heen.” Het bleek het startpunt van waar beide beeldmakers vandaag de dag staan.