#IndianSummer – je ziet de hashtag overal op social media, maar wat is het nu? Indian Summer is een fenomeen waarbij de natuur, in de periode van eind september tot begin november, transformeert. Denk aan een ongelofelijk spektakel waarbij de bomen de meest prachtige herfstkleuren vertonen.  De specifieke periode van de mooiste kleuren varieert elk jaar. Dit heeft helemaal met het weer en vooral de temperatuur te maken.  Na een eerste koude prik, waardoor de bomen van kleur veranderen, is er een periode van warmer weer, met staalblauwe lucht en dus een ideaal moment om te fotograferen.  Je moet, zoals bij vele soorten natuurfotografie, ook een enorme dosis geluk hebben... Right place, right time is met Indian Summer niet zo eenvoudig “te plannen”. Omdat ik deelnam aan de SIGMA Talent Quest, in samenwerking met Zoom.nl en Leaf peeping al lang op mijn lijstje stond, ging ik richting New England met een wabi-sabi opdracht.

Wabi-Sabi?

Wasabi? Nee Wabi-Sabi! Ik had nog nooit gehoord over dit Japanse esthetica-principe. Als autodidact in de fotografie, vind ik het altijd spannend om nieuwe dingen te ontdekken, alsook deze stijl. Wabi gaat over het vinden van schoonheid in de eenvoud. Een spirituele rijkdom en sereniteit om los te koppelen van de materialistische wereld. Sabi staat voor het voorbijgaan van de tijd en het effect van tijd op alles. Hoe dingen groeien, vergaan en hoe veroudering het visuele beïnvloedt. Het unieke aan Sabi is dat het gaat om een toestand, die gecreëerd wordt door tijdsverloop en dus niet door menselijke tussenkomst. Samengevat; Wabi-Sabi gaat dus om de perfecte imperfectie.

Het voelt onwennig, om als perfectionist, de imperfectie op te zoeken. Hoe meer ik opzoek en lees over Wabi-Sabi, hoe meer dat ik merk dat het niet gaat om het plannen en bewerken van een bepaald shot. Het draait erom je te laten verrassen en je onder te dompelen in de omgeving rondom jou. Kijken met een open en bewuste blik naar alles wat de natuur te bieden heeft en je hierdoor te laten inspireren. In één van de boeken die ik kocht over Wabi-Sabi, komt ‘forest bathing’ (shinrin-yoku), veel terug.  Zoals de naam doet vermoeden, is het niet een bad in het bos nemen, maar je onder te dompelen in de natuur.  Het betekent schoonheid opnemen met al onze zintuigen. Door onszelf weg te trekken van de constante drang naar ‘meer’, kunnen we zien wat er al in ons zicht is en ontdekken wat er net onder de oppervlakte speelt.

Met deze insteek, vertrok ik richting de kleurenpracht van de Indian Summer in New England. ‘New England’ is een regio van verschillende staten in de Verenigde Staten van Amerika (Connecticut, Rhode Island, Massachusetts, Vermont, New Hampshire en Maine).

Keuzes maken

Bij het inpakken van mijn fototas, maak ik een afweging welke objectieven meekomen op mijn avontuur. Gezien ik graag veelzijdig fotografeer besloot ik de de ‘holy trinity’ f2.8 van SIGMA en een Macro objectief mee te nemen. Ik koos voor de 14-24mm F2.8 DG HSM | ART, de 24-70mm F2.8 DG OS HSM | ART en de 70-200mm F2.8 DG OS HSM | Sports. De Optische Stabilisatie (OS) van de 24-70 en de 70-200 lenzen zijn een échte gamechanger, waardoor ik ook met moeilijke lichtomstandigheden kan blijven fotograferen.  Alle objectieven van SIGMA zijn bovendien voorzien van een geweldige stof- en spatwaterdichte vatting. Daarenboven, is de Autofocus heel erg snel en accuraat en zorgen de gecoate lenselementen ervoor dat ik geen last heb van chromatische aberraties en ongewenste flare.

Ondanks het moeilijk is de “right place, right time” te plannen tijdens de Indian Summer periode kon ik, door middel van verschillende , het verloop van de herfstkleuren inschatten.  Op de “peak foliage map” kan je ook duidelijk zien dat de Atlantische Oceaan zorgt voor meer warmte, waardoor de bomen later van kleur veranderen.

Eens aangekomen in New England trok ik de natuur in en stond ik versteld door de pracht van het herfstseizoen. De camera met de lenzen vergezelde me gedurende mijn talloze wandelingen en was mijn buddy om nog intenser naar de natuur om me heen te kijken – wabi-sabi gewijs.

Omdat de objectieven een grote invloed hebben op mijn reisbeleving, bespreek ik graag hoe ik deze gebruikt heb

SIGMA 14-24mm F2.8 DG HSM | ART  in de praktijk

Gezien mijn achtergrond in onderwaterfotografie, ben ik gewoon om met heel wijde objectieven te fotograferen. Een UWA (Ultra Wide Angle), zoom van 14-24 f2.8 is ongezien op Full Frame, zeker omdat het een lineaire groothoek is en dus geen fisheye vervorming geeft. Met zo’n wijd objectief heb je altijd wat vervorming, maar dat is bij dit objectief bijna niet merkbaar.  Mede dankzij de korte scherpstelafstand, kan je enorm dichtbij onderwerpen komen om een totaal ander beeld te creëren. 

Tijdens één van de wandelingen, heb ik een bergtop beklommen. Hoe hoger ik kwam, hoe mistiger het werd. Eens boven kon ik niet ver vooruit zien, de mooie vergezichten zaten verborgen onder een dikke laag mist en hoewel dit ook prachtig was, was het niet het beeld dat ik voor ogen had. De essentie van Wabi-Sabi overviel me opnieuw en ik liet me inspireren door wat wel zichtbaar was. Door het moment authentiek te beleven, kwam ik tot een mooier en echter resultaat dan mijn oorspronkelijk idee. Een herinnering om open te staan voor het mooie van het alledaagse.

Deze foto’s staan voor mij symbool voor mijn hele reis, alsook de gedachte die onlosmakelijk verbonden is aan het herfstseizoen. De natuur als een “circle of life”. De kleuren maken dit heel tastbaar – zo heb je het groene van het mos, groene en gele blaadjes die overgaan naar oranje en andere bladeren die al felrood kleuren en dat allemaal aan één en dezelfde boom!  Als het weer anders was geweest, had ik deze vergankelijkheid in dezelfde boom misschien niet eens opgemerkt.  Dit wilde ik visualiseren in één foto. Door de inspiratie van het moment, koos ik voor een langere sluitertijd en de juiste lens. Deze lange sluitertijd benadrukt het passeren van de tijd, maar ook een gevoel van oneindigheid. De “circle of life” komt hierdoor voor mij visueel in beeld.  Eerst nam mijn perfectionistische kant het even over – het moest een perfecte cirkel zijn. - Toch?! Toen ik naar de foto keek, en de “imperfecte” cirkel zag, realiseerde ik me dat deze kleine haperingen, het leven symboliseren.  De haperingen maken het net af! 

Natuurlijk kan je ook heel wijdse beelden maken met zo’n de brede range van de lens en door het maximale diafragma te gebruiken (f2.8), kan je ook in heel slechte lichtomstandigheden makkelijk scherpstellen én fotograferen.

Dat het bereik van de 14-24 lens ook goed aansluit bij landschapsfotografie, is duidelijk.  De foto van de vuurtoren “Bass Harbour” in Acadia National Park, is daar een mooi voorbeeld van.  Hierbij gebruikte ik een sluitertijd van 30 seconden, in combinatie met een ND filter, zodat de lucht én de zee een mooie waas kregen.

SIGMA 24-70mm F2.8 DG OS HSM | ART, legendarisch veelzijdig

Het 24-70 objectief, is natuurlijk legendarisch door zijn veelzijdigheid. Dit lensbereik is een ‘bread & butter’ lens voor de meeste fotografen en bijna iedereen hoopt een objectief van zo’n bereik in zijn tas te hebben zitten. Op mijn Canon-camera, is de SIGMA 24-70 de enige optie om f2.8 te hebben met Optische Stabilisatie (OS), wat mij een brede waaier aan mogelijkheden geeft. Dankzij de OS, kan ik met een sluitertijd van maar liefst 1/5 seconden uit de hand fotograferen én toch een scherp resultaat behalen.

Een typische weg in de buurt van de legendarische ‘Mohawk Trail’.  Ik ga graag vroeg in de ochtend op pad om “moody” plaatjes te schieten, bij weinig licht.  Hierbij hielp het nauwkeurige AF systeem enorm.

Een prachtig beeld bij Echo Lake, waarbij de herfstkleuren mooi zichtbaar zijn, gefotografeerd met een polarisatiefilter.

Herfstkleuren zijn in overvloed aanwezig en steken nog beter af tegen een blauwe lucht, hier gefotografeerd tijdens het blauwe uurtje.

Inzoomen met de SIGMA 70-200 f2.8 DG OS HSM |Sports

Het bereik van de 70-200 helpt me om wat niet bijdraagt aan het beeld en mijn gevoel weg te zoomen en zo de rust van het beeld te bewaren.

Een prachtig zicht bij een meer, de wind die ervoor zorgt dat de reflectie in het water iedere seconde verandert. Dit wilde ik vastleggen! Het objectief was de ideale keuze om het gevoel dat ik kreeg te vertalen naar een beeld. Het was een unieke mix van herfstkleuren die perfect samenhoren, de reflectie hiervan in het meer en de bries van de wind die deze reflectie doorbrak. Een glinstering op het water, een fractie van een seconde later, alweer een ander zicht. Zonder veel na te denken, ging ik voor het shot. Wat me zo aanspreekt in dit moment is dat de waas van de kleuren doorbroken wordt door de glinstering in het water.

Tijdens het rijden, kom je overal prachtige vergezichten tegen en het loont de moeite om eens van de gebaande wegen te gaan. Dan kom je bijvoorbeeld deze prachtig glooiende heuvels tegen met pittoreske boerderijtjes, zoals Jenny farm, langs een simpel landsweggetje.

Hoewel de meeste mensen niet meteen denken aan lange sluitertijden in combinatie met een telezoom objectief en landschapsfotografie, kan dat unieke beelden opleveren.  Zo heb ik dit beeld gemaakt met een sluitertijd van 120 seconden. Het effect van de lange sluitertijd is een grote rust in deze foto.

Momenten als deze komen weinig voor, maar soms heb je geluk. Zo kwam dit koppeltje in de kano op het juiste moment voorbij, wat toch nét dat beetje extra aan het beeld geeft.  De accuraatheid en snelheid waarmee de SIGMA Autofocus werkt, helpt me om het beeld in een fractie van een seconde te maken, met een scherp eindresultaat.

Tot slot

De beelden, gemaakt met de verschillende SIGMA-objectieven, hangen voor mij samen. Door de kleuren, door de emotie die ze opwekken en de mindset waarmee ik deze foto’s gemaakt heb. Wat in New England begon als een verkenning van Wabi-Sabi schoonheid werd zoveel meer dan dat. Het werd een nieuwe manier om naar de wereld te kijken, niet met de logische geest, maar met het voelende hart en met al mijn zintuigen.