Fotograaf Anthea den Hollander typeert zichzelf als een verhalenverteller. In onderstaande video neemt Anthea ons mee in haar verhaal over de Godinnen van de zee - Diosas del Mar -, een verhaal waaraan Anthea al langere tijd werkt. “Ik hoop dat door mijn beelden meer meiden, jong en oud slank of gezet, het golfsurfen ontdekken.”

Godinnen van de zee… Wie het verhaal van Anthea niet kent, zou wel eens op een stereotype dwaalspoor kunnen belanden bij het horen van die titel; gebruinde vrouwen in strakke bikini’s op zonovergoten stranden omringd door palmbomen. Maar het is juist dit “vertekende beeld” dat Anthea wil doorbreken met haar portretreeks van vrouwelijke golfsurfers. Anthea, zelf ook een gepassioneerd golfsurfer, wil vrouwelijke surfers portretteren zoals ze echt zijn; mooi, sterk, zacht en echt. Vrouwen van alle soorten, lichaamstypes en leeftijden. Gepassioneerd over hetzelfde en allemaal blij in het water.

Samensmelting met de elementen

Anthea: “En begrijp me niet verkeerd, er is niets mis met een gebruinde vrouw in strakke bikini. Maar surfen is zoveel meer dan dat beeld alleen. Het gevolg van dat eenzijdige beeld, is dat surfende vrouwen of vrouwen die dat graag willen gaan doen onzeker worden; pas ik wel in dat plaatje? Die angst en onzekerheid wil ik met mijn serie Diosas del mar doorbreken. Surfen is zo iets moois, een samensmelting met de elementen van de zee. Dat goddelijke gevoel, die goddelijke ervaring gun ik iedereen. Hoe zonde is het om je die ervaring af te laten nemen door een eenzijdig en stereotypebeeld van zogenaamd perfecte mensen!”

Het idee voor Diosas del mar onstond in 2018 toen Anthea als fotograaf aan de slag ging voor een surfkamp in Frankrijk. Tijdens de eerste briefing van de eigenaar kreeg ze te horen dat ze alleen slanke, jonge meiden met een surfplank onder de arm moest fotograferen. Of ze wel of niet konden surfen was ondergeschikt. Het ging om de looks; jong, slank en knap! Dat was de uitstraling die de eigenaar zocht voor zijn social media kanalen. Anthea: “Ik schrok me dood en liet de eigenaar weten dat hij voor dat soort beelden bij mij aan het verkeerde adres was.”

“Wanneer je jouw surfkamp wilt verkopen, moet je mensen in beeld brengen die het naar hun zin hebben in plaats van perfect looks alleen”, vervolgt Anthea. “Helaas zijn er nog steeds veel bedrijven en merken die denken dat dat laatste dé manier is om hun event of product onder de aandacht te brengen en te verkopen. Ik weet ook dat er vrouwelijke surfers zijn, internationale toppers, die geen sponsoren kunnen vinden omdat ze niet in het ideaalbeeld van de marketeers passen terwijl vrouwen die veel minder goed presteren wel dikke deals sluiten. Alleen maar omdat ze in het zogenaamde perfecte plaatje passen. Dat stuit mij enorm tegen de borst. Surfen is van en voor iedereen!”

Gevoel versus techniek 

Anthea hoopt met haar werk ooit in de voetsporen te treden van documentair fotograaf Jasper Doest. Het werk van Jasper, met wie Anthea bevriend is, gaat de hele wereld over en valt veelvuldig in de prijzen. “Ik zie Jasper echt als een voorbeeld. Hij is een held die met zijn beelden mensen echt tot nadenken aanzet. Natuurlijk wil ik ook mooie beelden maken, maar ik verkies het maken van beelden die iets teweeg brengen boven mooie beelden alleen. Dat laatste is voor mij niet genoeg. Daar kan ik niets mee. Ik wil dat mijn werk betekenis heeft. Dat is mijn doel, mensen laten nadenken over wat er in de wereld gebeurt. Ik wil een fotograaf zijn die de relatie tussen mensen onderling belicht én hun relatie met de planeet en al haar andere bewoners.”

Los van verhalenverteller, typeert Anthea zichzelf als een gevoelsfotograaf. “Ik wil in het moment zijn en de emotie vangen. Techniek is daarbij natuurlijk belangrijk maar dat mag niet in de weg zitten. Dat is het laatste waaraan ik wil denken wanneer ik fotografeer. Daarom omschrijf ik mezelf als een gevoelsfotograaf. Ik wil de momenten en de emoties vangen die ik tijdens het fotograferen zelf ervaar. Om die reden schiet ik mijn portretten ook altijd zodra de surfers uit zee komen. Dan wil ik ze “vangen”. Net nadat ze een golf hebben bedwongen. Niets is gelukzaliger dan dat. Om die emotie goed in beeld te brengen, is steeds weer een proces waarbij het niet om de “juiste instellingen” draait maar over hoe jij de buitenwereld ziet én wilt laten zien.”